به نقل از «خبرگزاری دانشجو»

بزنگاهی از جنس آموزش طراحی لباس / گودال آموزش آکادمیک طراحی لباس چقدر عمیق است؟

تاریخ انتشار: ۲۶ بهمن ۱۳۹۹ | کد خبر: ۳۱۰۰۷۳۳۵

سال‌هاست که آموزش آکادمیک پذیرای رشته طراحی لباس است. ظرف مشکلات حیطه آموزشی این رشته خالی نیست. نخ کم‌کاری‌ها‌ و کمبود‌ها آنچنان دراز است که پیدا کردن ابتدا و انتهای آن تلاشی مضاعف می طلبد و شاید به کلافی سردرگم تبدیل شده است.

گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری دانشجو- فاطمه احمدی؛ ترم‌های پایانی رشته طراحی لباس را سپری می کنند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند! روزهای ژوژمان طراحی لباس برایشان به مهمانی می‌ماند که میزبانی آن را دانشگاه بر عهده گرفته است. چند ماه زحمت مدرس و دانشجو به پایان می‌رسد و جای همه اتود‌های اولیه دیروز، تصاویر پر رنگ و لعاب و لباس‌های طراحی شده امروز می‌نشیند. پشت این همه هیاهو, جمله «از این‌ آموزش‌ها آبی گرم می‌شود؟» ذهن دانشجوی گوشه سالن را پر می‌کرد. به نظرش اگر طرح‌ها از قاب مستطیلی بیرون می‌آمدند و جان می‌گرفتند, از دست برخی طراحان تحصیل‌کرده‌شان گله می‌کردند.
با شنیدن اسم رشته طراحی لباس ممکن است اذهان به سمت کشیدن چند خط و منحنی و تصویرسازی‌های رنگی برده شود. چیزی که در ظاهر ممکن است با نقاشی سر سوزن تفاوتی نکند. اما اگر ذره بین را برداریم و با مقیاس مناسبی بررسی کنیم, از سطحی نگری فاصله خواهیم گرفت. وقتی قرار است یک رشته دانشگاهی دایر شود، معمولاً ابتدا یک خلأ در صنعت احساس می‌شود و درخواست صورت می‌گیرد. طراحی لباس هم از این قافله عقب نمانده است و سال‌هاست که آموزش آکادمیک پذیرای چنین رشته ایست. ظرف مشکلات حیطه آموزشی طراحی لباس نیز خالی نیست. نخ کم‌کاری‌ها‌ و کمبود‌ها آنچنان دراز است که پیدا کردن ابتدا و انتهای آن تلاشی مضاعف می طلبد و شاید به کلافی سردرگم تبدیل شده است. هرچند هم که کلاف آموزش آکادمیک سردرگم باشد شانه خالی کردن برای باز کردنش پیچیدگی مسئله را چند برابر می‌کند.
ترازوی بازنگری در آموزش آکادمیک طراحی لباس
اولین شرط در تألیف کتب دانشگاهی این است که این‌گونه کتاب‌ها باید براساس سرفصل‌های وزارت علوم و نیاز آموزشی دانشجویان باشد. برطرف كردن نيازهاي آموزشي در كنار جامعه محوري آموزش‌ها- خصوصا در حوزه طراحی لباس- مطرح است اما جامعه محور بودن در اغلب كتب رنگ باخته است. اينجاست كه حرکت مهره بازنگري و تجزيه و تحليل محتواي کتاب‌ها سهم بسزایی دارد.

به فرآیند ترميم زیرساخت‌های آموزشی بايد فرصت داد تا پخته‌تر شود. بازنگري، ارزشيابي و تجديدنظر اصولي و علمي در کتب حوزه طراحي لباس زماني اثرگذارتر خواهد بود كه با صنعت جهانی مد و اتفاقات پیرامون آن پيوند برقرار كند. پیوندی که با فرهنگ جامعه نیز هم پوشانی داشته باشد. تجديد چاپ ساليانه کتب دانشگاهی بدون تغييرات اساسي و کاربردی در سرفصل‌ها, فاصله ما را تا محتوای مطلوب روز به روز زيادتر مي كند. لازم به ذکر است که اقداماتی از جنس تالیف کتب و بومی سازی محتوا به موازات کارهای عملی مورد تاکید است.

ربابه غزالی, عضو هیئت علمی دانشگاه الزهرا و استاد طراحی لباس, در گفت‌و‌گو با خبرگزاری دانشجو مي‌گوید:« طرح تالیف کتاب در حوزه طراحی لباس شروع و انجام شده است. حمایت های پژوهشی از جانب وزارت علوم و نهادهای مربوطه نقطه عطفی در جهت بهبود آموزش رسمی است. علاوه بر کتب, برای رسیدن به استانداردهای تعیین شده باید مقالات و نشریات علمی که حاصل مطالعه و پژوهش هنرجویان و حتی اساتید است در بطن این بومی سازی‌ها وارد شود. یکی از دغدغه‌های جدی کارگروه ساماندهی مد و لباس کشور بررسي مقالات دانشگاهی اين حوزه است؛ به طوري‌كه به صورت هدفمند مورد استفاده قرار بگيرند و مانند برخي از فعاليت‌ها خاك نخورند. گرچه فاصله‌مان تا مطلوب زیاد است اما بسیاری از پراکندگی‌ها طی سال‌های اخیر تا حدودی به تجمیع رسیده‌اند.»   اين موضوع را از اين ديد مي توان نگاه کرد که مقالات پربازده در سطح كلان مورد بررسی قرار گیرند و از عصاره آن‌ها در تالیف كتب آموزشي بهره‌ برد. دستیابی به یک خروجی مناسب در این زمینه مستلزم این است که بودجه قابل قبولی صرف پروژه‌های تحقیقاتی و مقالات شود. با رویکردی علمی و فرهنگی در این زمینه، سهم پروژه‌های دانشگاهی در جریان مدسازی بیش از پیش افزایش پیدا می‌کند.
فاطمه صالح, از فارغ التحصيلان این حوزه, در زمینه بازنگری سرفصل دروس دانشگاهی اشاره می‌کند:« گله‌مندی نسبت به سر فصل‌های آموزشی همیشه وجود داشته است. از بیشتر محتویات دروس نظری باید فاکتور گرفت و به دروس عملی اضافه کرد. دانشگاه تنها روش کار را نشان می دهد و در اغلب موارد, تنها بخش کوچکی از تکنیک های تئوری به صورت عملی به مرحله اجرا می‌رسند. من به عنوان یک طراح لباس باید با صنعت پوشاک, بازارکار و هم چنین طراحان سرشناس و تولیدکنندگان بزرگ آشنایی داشته باشم اما دریغ از اشاره‌ای قابل توجه در سرفصل‌های دانشگاهی».  
وی در ادامه افزود:« از سوی دیگر, استاد نقش اجتناب ناپذيري در ایجاد دید کاربردی و بازنگری‌ها دارد؛ برای مثال, از ما خواسته می‌شد که نیازسنجی شرکت هواپیمایی در حوزه جنس, رنگ و مدل لباس‌ها را جویا شویم و مسئولیت طراحی لباس ارکان های مختلف را بپذیریم. با چنین نگاهی اصول آموزش‌ها و طراحی‌ها به خوبی ملکه ذهن می‌شد. اما برخی اساتید مطرح بدون نگاه آینده نگرانه, دانشجو را ملزم به انجام کارهایی با هزینه های گزاف می‌کردند, به طوری‌که با نگاه به پشت سر هیچ بار علمی و کاربردی در آن دیده نمی‌شد».

در نخ بازنگری‌ها گره اسلامی نبودن آموزش‌ها نیز به چشم ‌می‌خورد. اگر کتب دانشگاهی حوزه طراحی لباس را با چنین امیدی ورق بزنیم, امیدمان ناامید خواهد شد. مهين دمرچلي، از فارغ التحصيلان رشته طراحي لباس در اين باره مي‌گويد:« واژه اسلامي براي آموزش‌ و طراحي‌ها غريب است. لباس هاي طراحي شده اغلب با عنوان لباس اجتماع و با تفكر و سليقه فردی طراحي می‌شود و چنين لباس‌هايي لزوما از جنس لباس‌هاي پوشيده براي افراد محجبه نيست». اما به کورسوی امیدی, هر چند کوچک می‌رسیم که نشان می‌دهد این گره تا حدی بازتر شده است.   غزالی در این‌باره اشاره می‌کند:« از سال1392, در دانشگاه الزهرا به عنوان دانشگاه مادر در حوزه طراحی لباس, تغییراتی در مباحث درس حجاب و عفاف رخ داده است. متاسفانه اين درس حتی در اکثر دانشگاه‌ها ارائه نمي‌شود كه حال به مرحله به‌روزرساني و بازنگری برسد. برخلاف توجه به لباس اسلامی, تنها به هنر اسلامی توجه شده بود. اقدامات مربوطه در جهت نگاه متخصصانه به بحث لباس اسلامی انجام شد که به طور اجمالی شامل افزودن سرفصل های شاخصه های لباس اسلامی, نمایش لباس اسلامی(مد مادستی), فشن اسلامی, حجاب در سایر ادیان ابراهیمی و مد عفیفانه (عفاف در کشورهای غیر اسلامی) است.»     اما صرفا گذراندن چند واحد درسی مختصر با رنگ اسلامی راهکار موضوع نیست. غزالی هم چنین به لزوم تاسیس رشته طراحی پوشاک اسلامی با محتواسازی مناسب و کاربردی اشاره کرد. می‌توان گفت نقطه سر خط رشته تخصصی طراحی پوشاک اسلامی سال هاست که در دفتر دغدغه مندان این حوزه گذاشته شده است.گويا قلم شكسته است و كاري پيش نمي‌رود.
آفتی به نام فردگرایی و تخصص محدود
مدیریت منابع انسانی در ایران کار دشواری است چرا که اساساً دانشجویان برای کار گروهی آن‌گونه که باید تربیت نمی‌شوند و هر کدام بر طبل خود می‌کوبند. مد و لباس هم به‌هیچ‌ عنوان فرد محور نیست و به تخصص‌های مختلفی نیازمند است. در مدرسه‌هاي مد کشورهای مدعی اشاعه این صنعت, شاخه های تخصصی مد و طراحی لباس برای هنرجویان تعریف شده است؛ از طراحی, بازاریابی و عکاسی گرفته تا توسعه ‌و روزنامه‌نگاري مد. علاوه بر این‌ها, در رشته «مد تخصصی» افق هایی از روانشناسی, جامعه شناسی و مهندسی نیز دیده می‌شود.   اين نگاه تخصصي عميق شدن در هر گرايش را دوصدچندان مي‌كند و به دنبال آن دانشجويان اين رشته‌ها در دوران تحصيل و حتي پس از ورود به بازار كار, چنان سبك هایی را پياده مي كنند كه در نتيجه آموزش تخصصي و کار تیمی است. با روند فعلی آموزش, تفکر کار تیمی یک‌باره حادث نمی‌شود و مسئله فردگرایی موضوعی است که به‌شدت با آن مواجه هستیم. لازم است دانشگاه‌ها گرایش‌هایی برای جبران این مسائل در نظر بگیرند تا این حوزه دیر یا زود در برابر تخصص‌ها سر تعظیم فرود نیاورد و میدان را واگذار نکند.
تحصیل آن‌سوي مرزها
«زانویش را می‌گذارد بیخ گلوی ماندن و با تیزیِ رفتن خرخره‌اش را می‌بُرد. بالاخره بین رفتن و ماندن باید یکی مغلوب می‌شد. ادامه تحصیل در رشته طراحی لباس برایش آرزو شده بود. سوختن بخش زیادی از فرصت‌ها, نبود مقطع کارشناسی ارشد در برخی از دانشگاه‌ها و حتی دکترا او را برای مهاجرت مصمم‌تر کرده بود. قصد داشت پس از پایان تحصیل به کشور برگردد و وارد بازار کار شود.»  
به طور نسبی می‌توان گفت فرار مغزها یک پله جلوتر رفته است و به فرار خلاقیت‌ها هم رسیده است. دانشگاه چراغ‌های اولیه در این حوزه را روشن کرده است اما تا چه حد باید به استمرار نور آن امید داشت؟ صالح در این باره معتقد است:« ایرادی که در سطح آموزش‌ آکادمیک در کشور دیده می‌شود این است که تمرکز بر روی توانایی, بروز خلاقیت و تیزبینی به پشت پرده رفته‌است. به جای الگوبرداری, کپی‌کاری فوران می‌کند. مدرسی که نتواند توانایی دانشجو را ببیند چطور می تواند توانایی را پرورش دهد. تمرکز بر روی توانایی در خارج از کشور تا حد زیادی اجرا می‌شود و وسوسه تحصیل در خارج را نشانه می‌رود اما باید توجه داشت که عده‌ای با تحصیل در خارج تنها اسم دانشگاه را یدک می‌کشند».
دانشجویان رشته طراحی لباس با تحصیل در خارج, می‌توانند هم به صورت مستقل و هم در شرکت های تجاری و کمپانی های مد و فشن مشغول به کار شوند. انتخاب آن‌ها از دو حالت خارج نیست؛ استخدام در شرکت ها یا فعالیت‌های پروژه ای. علاوه بر این در حرفه طراحی لباس، طراحان می‌توانند تنها در یک یا چند زمینه فعالیت کنند. برای مثال, برخی از طراحان لباس فقط بر روی طراحی لباس‌های زنانه و برخی دیگر فقط بر روی طراحی لباس های بچگانه یا لباس‌های ورزشی کار می‌کنند. ماه‌ها و سال‌ها می‌گذرد و با بازگشت چنین طراحانی, می‌توان شاهد تغییر سبک طراحی‌ها و تطابق نداشتن با الگوهای جامعه بود. اقدامی که ممکن است به موازات آن, ظرف توقعات و سلایق طراحان کارخانه ها و شرکت های نساجی, مدرسان, طراحان لباس صدا و سیما و ... را ترک دار کند.
سقوط آزاد آموزش با پاره شدن زنجیر اتصال
برخی از افرادی که در حوزه تولید هستند می‌گویند طراحان لباس در دانشگاه به درد نمی‌خورند و فقط نقاشی می‌کنند، کسانی هم که در دانشگاه هستند می‌گویند آنچه تولید می‌شود، قدیمی شده و به درد ما نمی‌خورد. گویا حلقه گمشده‌ای در این ‌بین وجود دارد. صالح درباره این حلقه گمشده می‌گوید:« از جانب دانشگاه, درخواست طراحی چادرهای رنگی ساده داده شد تا زمینه پذیرش آن تا حدودی مهیا شود اما با استقبال روبرو نشد. برای لباس های دیگر هم به همین صورت است که مورد پسند عموم مصرف کنندگان قرار نمی‌گیرد. اغلب تولیدکنندگان و مزون‌داران نیز به علت تمرکز بر روی فروش, طراحی دانشگاهیان را نمی پذیرند.     تمرکز بر روی فروش باید به صورتی باشد که بالای پنجاه درصد مردم به آن رغبت نشان دهند. در این گود, دانشگاهیان عملا زیر پنجاه درصد سهیم هستند و تنها قشر خاصی را هدف قرار می دهند. طراح لباسی موفق است که حداقل گوشه چشمی به محیط بیرون داشته باشد. دانشگاه در این جهت اقداماتی تحت عنوان کارآموزی در نظر گرفته است. اما اغلب دانشجویان بر حسب شرایط قبول نمی کنند. پیگیری مصرانه‌ای از طرف دانشگاه انجام نمی‌شود و موقعیت برای شانه خالی کردن دانشجو وجود دارد».
وی خاطر نشان کرد:« یک مغازه دار یا تولیدکننده که با مشتری در ارتباط است از طراح لباس با تحصیلات آکادمیک موفق تر است و طراحی آن‌ها را نمی پسندد؛ زیرا طراح بر اساس ذهنیت خود طرح می زند و عملا هیچ داده اجتماعی از جانب دانشگاه به او داده نمی شود. می توان گفت حنای آن‌ها برای تولیدکننده چندان رنگی ندارد. متاسفانه وقتی در دانشگاه پا می‌گذاریم, طراحان نیز در دایره مصرف کنندگان همان تولیدکننده‌ها قرار گرفته‌اند».   سوال اینجاست که اگر پذیرش متقابلی وجود ندارد چه اقدامی از جانب جامعه دانشگاهی در حوزه آموزش قابل اجراست؟ برای حل این مسئله می‌توان عنوان درسی برای آن تعریف کرد به‌طوري‌كه افراد فعال در حوزه تولید آن را تدریس کنند و حتما نیازی به مدرس دانشگاهی نيست. فردي كه در حوزه تولید, بازار کار و اقتصاد آگاهی دارد می‌تواند نقش موثري در نظام آموزش دانشگاهي داشته باشد. استمرار چنین اقدامی از خاک خوردن طرح ها در ژوژمان‌های دانشگاهی تا حد زیادی جلوگیری می‌کند. هم چنین سطح آموزش ها در رده بالاتری قرار می‌گیرد و دانشجویان زبده‌‌ای به جامعه تزریق می‌شوند.
و در آخر
برای حل مشکلات آموزشی, گاهی باید منتظر زمان ماند اما خیلی زود دیر می‌شود. دانشجوی طراحی لباسی که پایش را از دروازه دانشگاه بیرون گذاشته‌ است, آموزش دانشگاهی آنچنان او را اقناع نکرده است تا بتواند حرفی برای گفتن داشته باشد. با خط بطلان کشیدن بر روی تمام مفروضات ذهنش, به چشم خود می بیند که آموزش طراحي لباس ويلچرنشين شده و مورد كم لطفي قرار گرفته است. در اغلب موارد, وقتی حرف از در وارد می شود, عمل از پنجره بیرون می‌رود.   تمام گره‌های کلاف سردرگم آموزش آکادمیک مثل حلقه‌های زنجیر چنان پیوند تنگاتنگی دارند که برای بازکردنشان یک دست صدا ندارد. عطش مسئولیت از کجا آب می‌خورد؟ باور و اعتقاد مسئولان نسبت به آموزش کاربردی رشته طراحی لباس نیز خالی از اهمیت نیست. بخشی از جنگ فرهنگی و سودجويي کسانی که در حرفه تولید لباس هستند با حمایت مسئولان از فعاليت هاي علمی-پژوهشی و بازنگری‌های همه جانبه به صلح مبدل می شود. آن زمان است که می‌توان با نگاهی رو به جلو آن‌چنان تأثیرگذار بود که نظر دنیا را به‌ سوی طراحی لباس جلب کرد.

منبع: خبرگزاری دانشجو

کلیدواژه: طراحی لباس آموزش طراحی لباس رشته طراحی مد و لباس طراحی مد حوزه طراحی لباس رشته طراحی لباس آموزش آکادمیک تمرکز بر روی لباس اسلامی آموزش ها سرفصل ها لباس ها سال ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت snn.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری دانشجو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۱۰۰۷۳۳۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

صنعت حمل و نقل بین المللی: مروری جامع با نگاهی عمیق به نقش هوش مصنوعی

تین نیوز دکتر حسین ستوده :

صنعت حمل و نقل بین المللی به طور مداوم در حال تکامل است و با ظهور فناوری های جدید مانند هوش مصنوعی (AI) متحول می شود. هوش مصنوعی پتانسیل قابل توجهی برای دگرگونی این صنعت، افزایش کارایی، بهبود خدمات و ایجاد فرصت های جدید دارد.

 

مقدمه

صنعت حمل و نقل بین المللی نقشی حیاتی در اقتصاد جهانی دارد و به عنوان شریان حیاتی تجارت بین کشورها عمل می ­کند. این صنعت شامل جابجایی کالا، خدمات و افراد در سراسر مرزها با استفاده از انواع مختلف حمل و نقل مانند حمل و نقل دریایی، هوایی، زمینی و ریلی، می ­شود. صنعت حمل و نقل بین المللی به طور مداوم در حال تکامل است و با ظهور فناوری های جدید مانند هوش مصنوعی (AI) متحول می شود. هوش مصنوعی پتانسیل قابل توجهی برای دگرگونی این صنعت، افزایش کارایی، بهبود خدمات و ایجاد فرصت های جدید دارد.

تاریخچه مختصری از صنعت حمل و نقل بین المللی

حمل و نقل بین المللی از زمان های قدیم وجود داشته است. تمدن های اولیه از طریق مسیرهای آبی و زمینی برای تجارت با یکدیگر استفاده می کردند. انقلاب صنعتی منجر به پیشرفت های عمده ای در حمل و نقل شد، از جمله توسعه موتور بخار و راه آهن. این پیشرفت ها حمل و نقل کالا و افراد را سریعتر و آسان تر کرد.

در قرن بیستم، حمل و نقل هوایی به یک روش حمل و نقل مهم تبدیل شد. هواپیماها می­ توانند مسافران و محموله­ ها را سریعتر از هر وسیله ی حمل و نقل دیگری به سراسر جهان جابجا کنند. در دهه ­های اخیر، حمل و نقل کانتینری نیز به یک روش حمل و نقل محبوب تبدیل شده است. کانتینرها واحدهای حمل و نقل استاندارد هستند که می­ توانند به راحتی بین انواع مختلف حمل و نقل از جمله کشتی ­ها، کامیون ­ها و قطارها جابجا شوند.

انواع مختلف حمل و نقل بین المللی

حمل و نقل دریایی

رایج ترین روش حمل و نقل بین المللی است که حدود ۹۰ درصد از تجارت جهانی را به خود اختصاص می ­دهد. کشتی­ های باری بزرگ، مقادیر زیادی از کالاهای فله، ازجمله زغال سنگ، نفت، غلات و مواد معدنی را حمل می­ کنند. همچنین کشتی ­های کانتینری، محموله های کانتینری را که حاوی طیف وسیعی از کالاهای مصرفی و صنعتی هستند، حمل می کنند.

مزایای حمل و نقل دریایی

ظرفیت حمل بار بالا: کشتی های باری می ­توانند حجم عظیمی از کالا را مقرون به صرفه حمل کند. هزینه ی نسبتاً پایین: به ازای هر تن کالا، حمل و نقل دریایی اغلب ارزان ترین روش حمل و نقل است. دسترسی جهانی: بنادر در سراسر جهان وجود دارند و حمل و نقل دریایی می­ تواند کالاها را به نقاط دوردست برساند.

معایب حمل و نقل دریایی

سرعت پایین: حمل و نقل دریایی کندترین روش حمل و نقل بین المللی است. قابلیت ردیابی محدود: ردیابی محموله ­ها در حین حمل و نقل دریایی نسبت به سایر روش ­ها دشوارتر است. وابستگی به آب و هوا: شرایط بد آب و هوایی می ­تواند بر زمان تحویل کالا تأثیر بگذارد. حمل و نقل هوایی

سریع ترین روش حمل و نقل بین المللی است که برای جابجایی محموله های با ارزش بالا، کالاهای فاسدشدنی و کالاهایی که نیاز به حمل و نقل سریع دارند، استفاده می شود. هواپیماهای باری می­ توانند کالاها را در عرض چند ساعت یا چند روز، به سراسر جهان حمل کنند.

مزایای حمل و نقل هوایی

سرعت بالا: حمل و نقل هوایی سریع ترین روش حمل و نقل بین المللی است.

قابلیت ردیابی دقیق: محموله ­ها در حین حمل و نقل هوایی به راحتی قابل ردیابی هستند.

امنیت بالا: حمل و نقل هوایی به طور کلی امن ترین روش حمل و نقل محسوب می ­شود.

معایب حمل و نقل هوایی

ظرفیت حمل بار پایین: هواپیماهای باری ظرفیت حمل بار کمتری نسبت به کشتی های باری دارند.

هزینه­ های بالا: حمل و نقل هوایی گران­ترین روش حمل و نقل بین المللی است.

محدودیت­ های اندازه و وزن: برخی از کالاها به علت اندازه یا وزن زیاد نمی ­توانند با هواپیما حمل شوند.

زنجیرۀ تأمین پیچیده در حمل و نقل بین المللی

حمل و نقل بین المللی تنها بخشی از یک زنجیره ی تأمین پیچیده است. زنجیره ی تأمین شامل تمام فعالیت­ هایی می­ شود که یک محصول را از مواد اولیه تا مصرف کننده ی نهایی هدایت می­ کند. این فعالیت ­ها می تواند شامل تهیه ی مواد اولیه، تولید محصول، بسته بندی، حمل و نقل، انبارداری و توزیع باشد.

در حمل و نقل بین المللی زنجیره ی تأمین می ­تواند بسیار پیچیده باشد و شامل بسیاری از بازیگران مختلف شود. لذا هماهنگی مؤثر بین همه ی بازیگران در زنجیره ی تأمین برای اطمینان از حمل و نقل روان و کارآمد کالاها ضروری است.

چالش­ های متعدد پیش روی صنعت حمل و نقل بین المللی

صنعت حمل و نقل بین المللی با چالش ­های متعددی روبرو است که بر کارایی، هزینه­ و قابلیت اطمینان آن تأثیر می­ گذارد. برخی از مهم­ترین چالش ­ها عبارتند از:

پیچیدگی ­های زنجیره ی تأمین

زنجیره ی تأمین در حمل و نقل بین المللی می­ تواند بسیار پیچیده باشد و شامل بسیاری از بازیگران مختلف شود. هماهنگی مؤثر بین همه ی این بازیگران، برای اطمینان از حمل و نقل روان کالاها ضروری است. با این حال، ارتباطات ضعیف، عدم شفافیت و فرآیندهای غیرمجاز می ­تواند منجر به تأخیر، خطا و افزایش هزینه­ ها شود.

مقررات و الزامات متعدد

حمل و نقل بین المللی تحت تأثیر قوانین و مقررات متعددی از جمله مقررات گمرکی، ایمنی و امنیتی قرار دارد. این مقررات می­ تواند برای شرکت های حمل و نقل پیچیده و پرهزینه باشد و می تواند باعث تأخیر در حمل و نقل شود.

زیرساخت ­های فرسوده

بسیاری از زیرساخت­ های حمل و نقل بین المللی، از جمله بنادر، فرودگاه ها و جاده ­ها، فرسوده و نیاز به ارتقاء دارند. زیرساخت ­های فرسوده باعث ایجاد تنگنا، تأخیر و افزایش هزینه های حمل و نقل شود.

کمبود نیروی کار ماهر

صنعت حمل و نقل بین المللی با کمبود نیروی کار ماهر از جمله رانندگان کامیون، خلبانان و کارگران بندر روبرو است. این کمبود نیروی کار می ­تواند منجر به افزایش هزینه ها و تأخیر در حمل و نقل شود.

نگرانی­ های امنیتی

حمل و نقل بین المللی در معرض انواع تهدیدات امنیتی مانند سرقت، تروریسم و قاچاق قرار دارد. شرکت­ های حمل و نقل باید اقدامات امنیتی لازم را برای ایمن سازی محموله­ ها و زیرساخت ­ها انجام دهند.

این چالش ­ها بر کارائی، هزینه ­ها و قابلیت اطمینان صنعت حمل و نقل بین المللی تأثیر می گذارد. برای غلبه بر این چالش ­ها، شرکت های حمل و نقل باید به دنبال راه حل های نوآورانه باشند، از جمله استفاده از فناوری ­های جدید مانند هوش مصنوعی.

نقش هوش مصنوعی در متحول کردن صنعت حمل و نقل بین المللی

همانطور که پیشتر اشاره شد، صنعت حمل و نقل بین المللی با چالش­ های متعددی روبرو است. هوش مصنوعی (AI) پتانسیل قابل توجهی برای کمک به غلبه بر این چالش ­ها و متحول کردن این صنعت را دارد.

در اینجا چند روش کلیدی که هوش مصنوعی می تواند صنعت حمل و نقل بین المللی را متحول کند، آورده شده است:

بهینه سازی مسیرها و برنامه ریزی

الگوریتم­ های یادگیری ماشین می توانند داده ­های تاریخی ترافیک، آب و هوا و سایر عوامل را برای بهینه­ سازی مسیرهای حمل و نقل و برنامه ریزی زمانبندی کارآمدتر تجزیه و تحلیل کنند. این امر می­ تواند منجر به کاهش مسافت طی شده، زمان تحویل و هزینه­ های سوخت شود.

پیش بینی تقاضا و مدیریت ظرفیت

هوش مصنوعی می ­تواند با تجزیه و تحلیل داده های فروش، داده ­های اقتصادی و سایر منابع، تقاضای حمل و نقل را با دقت بیشتری پیش­ بینی کند. این امر به شرکت های حمل و نقل کمک می ­کند تا ظرفیت خود را به طور مؤثر مدیریت و اطمینان حاصل کنند که منابع کافی برای برآورده کردن تقاضا وجود دارد.

اتوماسیون وظایف و فرآیندها

هوش مصنوعی می ­تواند بسیاری از وظایف و فرآیندهای خسته کننده و زمان بر را در حمل و نقل بین­ المللی خودکار کند. به عنوان مثال، هوش مصنوعی می­ تواند برای مدیریت اسناد حمل و نقل، ردیابی محموله ­ها و انجام بازرسی های گمرکی خودکار استفاده شود. این امر می تواند باعث کاهش هزینه ­های نیروی کار و بهبود بهره وری شود.

افزایش ایمنی و امنیت

هوش مصنوعی می ­تواند با تجزیه و تحلیل داده های مربوط به تصادفات، شرایط جاده ای و سایر عوامل، خطرات ایمنی را پیش ­بینی کند. این امر به شرکت ­های حمل و نقل کمک می­ کند تا اقدامات پیشگیرانه ­ای را برای جلوگیری از حوادث انجام دهند. همچنین هوش مصنوعی می تواند برای نظارت بر محموله­ ها و زیرساخت ها در برابر سرقت و سایر تهدیدات امنیتی مورد استفاده قرار گیرد.

تجزیه و تحلیل داده ها و تصمیم گیری هوشمندانه

حجم عظیمی از داده ­ها در صنعت حمل و نقل بین المللی تولید می ­شود. هوش مصنوعی می تواند این داده ­ها را تجزیه و تحلیل کند و بینش ­های ارزشمندی را برای تصمیم گیری بهتر ارائه دهد. به عنوان مثال، هوش مصنوعی می ­تواند برای شناسایی الگوهای تقلب، بهینه سازی قیمت­ گذاری حمل و نقل و بهبود خدمات مشتری مورد استفاده قرار گیرد.

این موارد تنها چند نمونه از روش ­هایی است که هوش مصنوعی می تواند صنعت حمل و نقل بین المللی را متحول کند. شرکت های حمل و نقل می­ توانند با ادغام هوش مصنوعی در تمام جنبه ­های عملیات، کارایی، ایمنی، قابلیت اطمینان و سودآوری خود را به میزان قابل توجهی افزایش دهند.

نمونه هایی از کاربرد هوش مصنوعی در حمل و نقل بین المللی

همان طور که ذکر شد، هوش مصنوعی کاربردهای متنوعی در صنعت حمل و نقل بین المللی دارد. در اینجا چند نمونه از این کاربردها آورده شده است:

مدیریت ناوگان در شرکت های حمل و نقل

شرکت­ های حمل و نقل از هوش مصنوعی برای مدیریت ناوگان خود و بهینه­ سازی عملیات استفاده می­ کنند. الگوریتم های یادگیری ماشین می­ توانند داده های موقعیت کامیون ­ها، مصرف سوخت، ترافیک و سایر عوامل را برای برنامه ریزی و مسیرهای کارآمدتر را به ویژه جهت کاهش هزینه های سوخت تجزیه و تحلیل کنند.

ردیابی محموله ­ها در زمان واقعی

راه حل­ های مبتنی بر هوش مصنوعی به شرکت­ ها امکان می ­دهند تا محموله های خود را در زمان واقعی ردیابی کنند. این امر به شرکت ­ها و مشتریان آنها دید بهتر و شفافیت بیشتری در خصوص وضعیت محموله ها می دهد.

بازرسی خودکار گمرکی

هوش مصنوعی می تواند برای خودکار کردن فرآیند بازرسی گمرکی مورد استفاده قرار گیرد. الگوریتم ­های یادگیری ماشین می توانند اسناد حمل و نقل را اسکن و تصاویر اشعه ایکس را تجزیه و تحلیل کنند تا خطر قاچاق یا سایر تخلفات را شناسایی کنند.

چت ربات ­ها برای خدمات مشتری

شرکت ­های حمل و نقل از چت ربات­ های مبتنی بر هوش مصنوعی برای ارائه ی خدمات بهتر به مشتریان استفاده می کنند. چت ربات­ ها می توانند به سئوالات مشتریان در خصوص وضعیت محموله­ ها، تعرفه­ ها و سایر موضوعات پاسخ دهند.

موارد بالا تنها نمونه های کوچک از کاربردهای فراوان هوش مصنوعی در حمل و نقل بین ­المللی هستند. همانطور که فناوری هوش مصنوعی به تکامل خود ادامه می ­دهد، انتظار می رود که کاربردهای جدید و نوآورانه ­ای در این صنعت ظهور کند.

چالش های بالقوه اجرای هوش مصنوعی در حمل و نقل بین المللی

اگرچه هوش مصنوعی پتانسیل قابل توجهی برای بهبود صنعت حمل و نقل بین المللی دارد، اما اجرای آن با چالش ­هایی نیز روبرو است. برخی از مهم ترین چالش­ ها عبارتند از:

هزینه های پیاده سازی

پیاده سازی و نگهداری سیستم ­های هوش مصنوعی می ­تواند پرهزینه باشد. شرکت­ های حمل و نقل برای استفاده از مزایای هوش مصنوعی باید در زیرساخت ­های فناوری اطلاعات، داده های با کیفیت بالا و نیروی کار متخصص سرمایه گذاری کنند.

ملاحظات اخلاقی و قانونی

استفاده از هوش مصنوعی در حمل و نقل بین ­المللی مسایل اخلاقی و قانونی خاصی را مطرح می­کند. به عنوان مثال، سوالاتی در مورد مسئولیت در حوادث ناشی از وسایل نقلیه خودران وجود دارد. همچنین، قوانین مربوط به جمع آوری و استفاده از داده­ های شخصی باید در نظر گرفته شوند.

مقبولیت و پذیرش

ممکن است برخی از افراد در مورد استفاده از هوش مصنوعی در حمل و نقل بین المللی تردید داشته باشند. برای مثال، ممکن است نگرانی هایی در مورد امنیت شغلی رانندگان کامیون و سایر کارگران حمل و نقل وجود داشته باشد. همچنین اطمینان از این­که سیستم های هوش مصنوعی عادلانه و بدون سوگیری عمل می­ کنند، مهم است.

امنیت سایبری

سیستم ­های هوش مصنوعی در حمل و نقل بین المللی در برابر حملات سایبری آسیب پذیر هستند. هکرها می توانند بالقوه، کنترل سیستم های حمل و نقل خودکار را به دست بگیرند یا به داده ­های حساس دسترسی پیدا کنند. شرکت های حمل و نقل باید اقدامات امنیتی سایبری قوی را برای ایمن­ سازی سیستم های خود پیاده کنند.

محدودیت­ های داده

سیستم های هوش مصنوعی برای عملکرد موثر به داده ­های با کیفیت بالا نیاز دارند. با این حال، جمع ­آوری و مدیریت حجم عظیمی از داده ­ها که برای آموزش و اجرای سیستم های هوش مصنوعی مورد نیاز است، می ­تواند یک چالش باشد.

غلبه بر این چالش ­ها، برای تحقق کامل پتانسیل هوش مصنوعی در حمل و نقل بین المللی ضروری است. با رویکردی محتاطانه و برنامه ریزی شده، هوش مصنوعی می­ تواند به ایمن تر، کارآمدتر و پایدارتر کردن صنعت حمل و نقل بین المللی کمک کند.

آینده ی حمل و نقل بین المللی با هوش مصنوعی

نگاهی به آینده، هوش مصنوعی (AI) پتانسیل این را دارد که به طور چشمگیری حمل و نقل بین المللی را متحول کند. در اینجا چند پیش بینی از نقش بالقوه ی هوش مصنوعی در سال های آینده، آورده شده است:

حمل و نقل خودران

هوش مصنوعی، محرک اصلی توسعه ی وسایل نقلیه ی خودران است که انقلابی در صنعت حمل و نقل ایجاد خواهد کرد. کامیون­ های خودران، کشتی ­های بدون سرنشین و هواپیماهای خودکار همگی می ­توانند در آینده­ ای نه چندان دور، به امری عادی تبدیل شوند. این فناوری­ ها می­ توانند باعث افزایش ایمنی، کاهش هزینه ­ها و بهبود بهره وری حمل و نقل شوند.

زنجیره ی تأمین هوشمند

هوش مصنوعی می­ تواند به ایجاد یک زنجیره ی تأمین هوشمندتر و یکپارچه تر در حمل و نقل بین المللی کمک کند. با استفاده از الگوریتم ­های یادگیری ماشین، داده های مربوط به موجودی، حمل و نقل و سایر جنبه­ های زنجیره ی تأمین را می ­توان در زمان واقعی تجزیه، تحلیل و در نتیجه کارایی را بهینه کرد و خطاها را کاهش داد.

شخصی سازی حمل و نقل

هوش مصنوعی می­ تواند برای شخصی سازی حمل و نقل برای نیازهای مشتریان خاص مورد استفاده قرار گیرد. به عنوان مثال، شرکت­ های حمل و نقل می توانند از هوش مصنوعی برای ارائه ی نرخ­ های سفارشی، مسیرهای بهینه سازی شده و خدمات اضافی با ارزش به مشتریان استفاده کنند.

حمل و نقل پایدار

هوش مصنوعی می تواند نقش مهمی در ایجاد یک سیستم حمل و نقل بین المللی پایدارتر ایفا کند. الگوریتم های هوش مصنوعی می توانند برای بهینه سازی مصرف سوخت، کاهش انتشار آلاینده­ ها و توسعه ی راه حل های حمل و نقل پاک تر مانند وسایل نقلیه ی الکتریکی مورد استفاده قرار گیرند.

با پیشرفت هوش مصنوعی، انتظار می رود که نوآوری­ های بیشتری در صنعت حمل و نقل بین المللی پدیدار شود. این تحولات می تواند منجر به حمل و نقل ایمن تر، کارآمدتر، پایدارتر و مقرون به صرفه­ تر برای همه شود.

نتیجه گیری

هوش مصنوعی در حال تبدیل شدن به نیروی محرکه ای قدرتمند برای تغییر در صنعت حمل و نقل بین المللی است. با غلبه بر چالش های موجود و استفاده از فناوری به طور مسئولانه، هوش مصنوعی پتانسیل این را دارد که حمل و نقل را برای نسل­ های آینده متحول کند.

آخرین اخبار حمل و نقل را در پربیننده ترین شبکه خبری این حوزه بخوانید